Troki

Troki. Symbol turystyki litewskiej. Kiedyś tu była rezydencja wielkich księciów litewskich, Troki przede wszystkim słynny swoim zamkiem – największą budową podobnego rodzaju w Litwie Troki słynny nie tylko przez swój zamek. To miasto w średniowieczu było « wielonarodowościową » kolonią. W Trokach w ciągu 14 - 17 stulecia gęsto przeżywali rzemieślnicy niemieccy i praktycznie zniknąwszy na dzień dzisiejszy etnos – Karaim.. Trokiajski zamek, zbudowany na jednej z wysp jeziora Galwie, pojawia się dzisiaj najbardziej odwiedzanym architektonicznym obiektem Litwy.

Karaim – to jedno z krymskich koczowniczych plemion, które przyszli razem z litewskmi księciem Witoldem po wojskowej wyprawie na południe. Witołd podarował Karaimom prawo do życia wśród ścian Trokaju. Do czasu teraźniejszego w Trokach zachowało się trochę więcej za 60 przedstawicieli tego narodu. Przy tym część zabytków architektury Troków, w szczególności dom modlitewny Karaimów, zachowali się w swoim początkowym wyglądzie i dodają średniowiecznemu Trokaju wschodni koloryt.

Troki - miasto wyjątkowo unikalne.Także jak Petersburg albo Wenecja, zbudowany na wodzie. Tylko w odróżnieniu od swoich « kolegów », wyjścia do morza Troki nie ma. Go otaczają cztery jeziora: Galwie, Łuka, Totoriszkiu i Akmiana.

Średniowieczna specyfika Troków jest wykorzystywana rycerskimi klubami, które regularnie przeprowadzają tu swoje turnieje. Inscenizacja starych bitw dodaje Trokajskiemu zamkowi jeszcze więcej efektu. Turysta na chwilę czuje się to filmowej placówce historycznego blockbastera, to bezpośrednio na polu bitwy. Trokaj bardzo dobrze eksploatuje swoje historyczne dziedzictwo, okresowo umieszczając nie tylko współzawodnictwo dla rycerzy ze zbroją, ale także i masowe show. Na przykład, opera « Pilenaj »

To przedstawienie w Trokajskim zamku odbywa się co roku na początku lipca, zaczynając od 2001 roku.

Trokajski zamek jak i inne zabytki architektury miasta (kienassa karaimów, kościół Narodzenia Matki Boskiej), staje się częścią Trokajskiego historycznego parku narodowego, stworzonego w 1991 roku.