Wilno

Praktycznie każda stolica Europy posiada swoje charakterystyczne właściwości i symbole. Dla Londynu – to mgła i Big Ben, dla Paryża – wieża Eiffla i haut-couture, dla Moskwy – Kreml i zwariowany rytm. W przypadku z Wilnem, podstawowymi jego obliwościami ukazują się stare miasto, kawa i jazz.

Stare miasto w Wilnie – to kilka bloków starych will, kościołów, soborów i wież, które powstawały w ciągu ostatnich pięciuset lat. W starym mieście znajduje się dowód dawnej wielkości Litwy – Zamkowa góra z wieżą Giedymina. U jej podnoża rozmieszczony Katedralny plac – serce Wilna - ze słynnym kościołem katedralnym Świętego Stanisława.

Stare miasto jest uważane za jeden z największych centrów historycznych Wschodniej Europy. Zwykły turysta, przyjechawszy na odpoczynek w Wilno, często całkiem nie wydostaje się za jego granice. I winą temu nie tylko rozmiary miasta. Sienamijestis (tak po litewsku brzmi nazwa starego miasta) po prostu przyciąga do siebie turystów.

Szczególna cecha w Wilnie – to kawa. Jego jakość praktycznie w każdej z kawiarń daje szansę zrozumieć, dlaczego Litwę czasem nazywają « Północnymi Włochami ». Uczucie, z którym w Wilnie przygotowują kawę, najlepiej kształtuje się słowem « cześć ». W ogóle zaś, Wilno – to miasto kawiaren. Ich tu setki, i każda - ze swoimi specjalnymi pieczeniami i kilkoma gatunkami orzeźwiającego i aromatycznego napoju.

I w końcu dżez. Dla Wilna ta muzyka - nie po prostu jeden ze stylów. W dżezie otwiera się cały temperament mieszkańców Wilna, go ekspressywnosć, na tle której powstrzymani Łotysze i powolni Estończycy wyglądają jak zastygnięte posągi. Dżez w Wilnie brzmi dosłownie z każdego okna. On - saundtrek litewskiej stolicy, dokładniej, jego najważniejszy temat, którą uzupełniają dźwięk mełtych ziaren kawy i stukot obcasów po bruku Auszros Wartos - centralnej ulicy starego miasta.

Co mówić, w Wilnie udało się połączyć wydawałoby się proste i widoczne rzeczy - architekturę, muzykę, dobrą kuchnię i gościnność mieszkańców miasta – i przygotować z nich doskonały koktajl, który nazywa się « duch miasta ».