Kaziukas

Święto Kaziukas w Litwie można liczyć za analog Osmego marca, święta, ktore do tej pory aktywnie świętuje się w Rosji i innych krajach WNP. Jak i Osmy marca, Kaziukas - to święto wiosny. Jednak litewskie święto rożni się tym, że nie ma dążenia zwrocić uwagę na kobiet. Kaziukas - po prostu festiwal w poświęcony przyjściu wiosny, "nieuczesana" radość. To najbardziej ludowe święto, z prostymi i zrozumiały każdemu symbolami. Łatwo domyślić się, że symbolem Kaziukasa są kwiaty.

Kaziukas świętuje się w pierwsze wolne dni marca. Do tego czasu ulicy Wilna i innych miast Litwy zazwyczaj leżą pod śniegiem. Tum jaskrawiej widziany kontrast między śpiącymi zimnymi ulicami a obfitością kolorow, ktore proponują na każdym krokowi. Kaziukas nawołuje się z wieloma masowymi karnawałowymi pochodami, ktore odbywają się prawie w ten czas po całej Europie, szczegolnie na południe, we Włoszech i Hiszpanii. Jednak w Litwie w warunkach miejscowego temperamentu i rocznych warunkow pogody nie jest tak masowy. Ale i oni mogą zacząć kręcić każdego turystę tak, zapjni się to na całe życie.

Oficjalnie liczy się, że takim sposobem Litwa świętuje dzień św.Kazimierza, imieniny ktorego są na początku marca. Stąd i nazwa – Kaziukas. Jednak św. Kazimerz – to raczej przyczyna, żeby ukryć o wiele starsze pogańskie tradycje z ktorymi u Litwinow do tej pory związane bardzo wiele, tradycje związane z ziemią, wodą, ogniem.

Oprocz rozmaitych kolorow, ktore sprzedają się w Wilnie na każdym kącie, Kaziukas znany jest jeszcze jak targ rzemiosieł ludowych. Całą zimę chłopi i rzemieślnicy przygotowują się do niego, tworzą swoje upominki z tradycyjnych materiałow: gliny, kory drzewnej, prętow wierzbowych, paciorkow. I wszyscy to w jednym dniu okazuje się na ławkach i po prostu na traganach ulicznych sprzedawcow, duża część ktorych proponują swoj towar tylko raz w roku.

Głownym symbolem Kaziukasa jest « kaziuka » - utworzony z suchych zeszłorocznych kolorow, rożnych aromatycznych traw i kłosow bukiet. To - głowny atrybut święta, bez ktorego z Kaziukasa można nie jechać. Innym symbolem jest gliniany dzwonek, ktory brzmi na każdym kroku. Razem z nimi brzmią dziesiątki muzycznych narzędzi i setki muzykow, ktore wychodzą na ulice Wilna żeby zagrać melodie. Głowna część święta przechodzi na Użupis – « monmatr » Wilna, kwartał gdzie mieszkają artyści, rzeźbiarze i inne ludzie tworczości. W ten czas na ulicach Użupisa jest ogromna ilość turystow i mieszkańcow miasta.